Wat een ellende

De vorige keer vertelde ik jullie dat ik de bus zou nemen naar het zuiden van Laos. Helaas ging mijn nacht niet helemaal zo als gepland. Ik vond namelijk dat ik toch wel een rare muggenbeet had en toen ik wilde gaan slapen voelde ik jeuk en zag ik de nachtmerrie van iedere reiziger in mijn lakenzak en op het bed naast mij: bed bugs, oftewel bedwantsen! Google bewijst zich wederom als mijn beste vriend en al snel blijkt dat het inderdaad om deze beestjes gaat. De rare zwarte inktachtige kruisjes op mijn lakenzak blijken niet van een lekkende pen te zijn of een fout stiksel maar zijn eigenlijk de poepjes van deze bloedetende beestjes. Omdat ik hier natuurlijk zo snel mogelijk weg wil besluit ik om naar de receptie te gaan. Helaas niemand beschikbaar en dus heb ik de keuze tussen niet slapen of de kans lopen op gebeten te worden. Omdat Google mij verzekerd dat ze verder niet schadelijk zijn besluit ik voor de laatste optie te gaan. Erg lekker slaapt het toch niet.. De volgende dag kijk ik mijn tas meerdere keren na of ik geen verstekelingen meeneem en haal ik met een pincet alle mogelijke pluisjes van mijn lakenzak alvorens ik al mijn spullen naar de wasserette breng. Daarna is het snel tijd om te gaan naar het pick up point voor mijn trip naar het zuiden.

De bus die mij ophaalt ziet er uit alsof hij rechtstreeks van het autokerkhof gehaald is. Zelfs de beste garage zou niet weten waar te beginnen. Bij het dashboard hangt vrijwel alles los, de deuren sluiten niet en uit gemak zijn de stoelen maar verwijderd en vervangen door houten bankjes. Gelukkig dat ik mijn 4 uur durende trip naar Vientianne niet met deze bus hoef te nemen. Gelukkig blijft de bus werken tot aan het busstation van vang vieng en hier is het wachten op de beloofde VIPbus. Hier ontmoet ik een Australische jongen die tot voor kort niet wist dat Nederland bestond, maar inmiddels overtuigd is dat hij Nederland snel moet bezoeken. Hij vraagt mij een verhaaltje in zijn dagboek dat door een Nederlands meisje geschreven is te vertalen, erg schattig want zij hebben duidelijk een leuke tijd gehad samen. Dan worden wij ineens aangespoord om snel de bus te pakken. Er staan echter meerdere bussen klaar naar Vientianne en voor niemand is het duidelijk welke bus zij moeten hebben. Gevolg, een uur vertraging en talloze verplaatsingen van mensen over de verschillende bussen. Ik probeer een gesprek met een local aan te gaan maar haar Engels is zo gebrekkig dat het gesprek al snel stopt. Gedurende de vier uur durende reis wordt ik ervan overtuigd nooit meer naast een local te gaan zitten want keer op keer wordt ik in haar panische gedrag om muggen dood te slaan geraakt. Als alle muggen verslagen lijken gaat ze op het piepkleine bankje doodleuk in kleermakerszit zitten en zit ik dus behoorlijk klem. Een leer voor de volgende keer zullen we maar zeggen. Eenmaal in Vientianne is er een kleine drie kwartier beschikbaar om over te stappen op de slaapbus naar pakse. Deze bus is sowieso de meest aparte bus in de positieve zin van het woord die ik ooit gezien heb. Helemaal in Winnie de Poe stijl is hij geschilderd en de voorkant is voorzien van talloze disco achtige verlichting. Ik had vooraf de bus een stuk verschrikkelijker ingebeeld maar eigenlijk is dit best prima. Het slaapgedeelte moet echter met twee personen gedeeld worden en dit resulteerde vooral voor de lange westerse jongens die samen in een compartiment lagen in yoga achtige taferelen. Hoe ik het voor elkaar krijg weet ik niet maar ik ben er op een of andere manier in geslaagd het slaap gedeelte niet te hoeven delen. Maar ook voor mij alleen is languit liggen een uitdaging. Als ik schuin lig kan ik bijna gestrekt liggen. Midden in de nacht krijg ik wel behoorlijke last van mijn rug omdat het bedje nog harder is dan de toch a harde bedden die ik tot nu toe gehad heb. Maar ach ook dit hoort bij het het reizen als backpacker en oordopjes blijven naast Google mijn grote vriend.

Als we aankomen in pakse tref ik een Belgisch meisje die net als mij in een bepaald guesthouse in pakse wil overnachten. Het merendeel van de bus gaat gelijk door naar de 4000 eilanden bij de grens van Cambodja. Ik wil in pakse echter naar het bolavan plateau om een 120 meter hoge waterval te zien die de hoogste is van Zuidoost Azië en om de koffie en thee plantages van deze regio te zien. Zij wil een trekking met ziplining doen. Helaas blijkt al snel dat er verder echt niets te doen is hier. En zelfs mijn trip kan niet doorgaan omdatbik de enige ben die bij alle offices heeft aangegeven dit te willen doen. Om toch in de hitte maar verkoeling te zoeken zoeken wij een hotel met een zwembad waar wij mogen zwemmen. Als we deze uiteindelijk gevonden hebben is het geheel verlaten en zijn er zelfs geen parasols voor schaduw en in het water drijven tal van insecten die toch makkelijk de 10 cm halen inclusief mega kakkerlak. Uit gebrek aan andere opties besluiten we hier toch maar even te zwemmen en chillen. Als na een tijdje de hitte toch wel iets te veel wordt willen wij een tuktuk terug nemen. Het blijkt een soort van zijspan aan een motor te worden en bij het instappen verlies ik mijn slipper en als ik mijn voet neer zet om mijn slipper te pakken blijkt waarom. Mijn slipper zit vast in het teer en ook mijn voet zit onder. Fijn, ook dat nog! Bij gebrek aan wasbenzine ga ik in een supermarkt opzoek naar nagellak remover om het te verwijderen. Maar dit helpt helaas niet. En ja hoor again saved by Google. De ouderwetse truc met olie en toiletPapier werkt. Helaas kan ik mijn net nieuwe roze havaiannas uit laos niet reden, maar Gelukkig dat ik de zonnebrandolie in mijn tas had om in ieder gval mijn voeten te redden. verder maar vroeg gaan slapen en morgen de eerste mogelijkheid weg uit dit gat!

Terwijl wij nog even wat lezen en internetten zie ik al snel een bedbug lopen, ook hier bah! Wij hopen dat het er eentje is maar al snel blijkt dat er meer zijn en snel naar beneden om dit te melden. Dit keer is de receptie gelukkig nog open en mogen wij naar een andere kamer. Wij kiezen voor een kamer zonder hout omdat wij op de gang tussen al het hout ook bed bugs zien lopen. Al met al kan ik mij door al het onderzoek naar bedbugs op internet bijna een Google expert noemen en ook mama die heeft in Nederland heel internet afgezocht wat deze beestjes zijn en hoe je ervan komt. Ook een beetje uit eigen belang, want mijn pakketje uit Thailand is aangekomen met een moederdagcadeautje en wat souvenirs. Ook al heb ik de beestjes alleen in Laos gespot, mama zorgt ervoor dat alle kleren meerdere keren gewassen worden en uitvoerig onderzocht worden voor ze het huis in mogen. In de veronderstelling dat wij veilig zijn (want hier geen inktachtige kruisjes op het beddengoed) slapen we lekker. Maar als ik 's morgens wakker wordt zit er toch weer een in mijn lakenzak. Blij dat ik hier weg ben en wederom alles zo snel mogelijk laten wassen!

De reis naar de 4000 eilanden duurt gelukkig maar twee uur en onderweg is het wederom kuddes met koeien en waterbuffelo's ontwijken op de weg. Vervolgens in een erg onstabiel mini bootje met veel water al aan boord, dat bij elke beweging van een van de medepassagiers lijkt om te slaan, brengt ons toch veilig naar don pet het eiland waar ik nu ben. Hier begin ik de rest van mijn dag langs alle bungalows en kamer opzoek naar een beestjes vrije kamer. De locals hier kijken mij aan als of ik gek ben als ik het complete bed, de lakens, onder het bed, de kieren etc tot in detail bestudeerd. En na het bekijken van meerdere guesthouses en kamers heb ik er een gevonden waar de kust veilig lijkt. Dat ik op mijn veranda een eigen hangmatje heb is een grote plus! Morgen wil ik een kajaktour doen en overmorgen komt het Belgische meisje mij hier vergezellen. Hopelijk is alle ellende met beestjes voorbij en kan ik hier heerlijk genieten. Het uitzicht is in ieder geval geweldig!

Dikke X