Boottocht

Zoals ik de vorige keer vertelde ben ik vanuit chiang rai vertrokken naar chiang khong voor de overtocht naar Laos. Vanuit het nietszeggende grensstadje zou de boot om 11:00 vertrekken. Aangezien je meerdere uren op deze boot zult verblijven raden de meeste reisgidsen aan om ruim van te voren te arriveren en om zeker te zijn dat ik niet de hele dag op een houten plank moet zitten ga ik rond 9 uur weg uit het guesthouse met voldoende water en eten voor de 7 uur durende tocht. Ondanks dat jaarlijks behoorlijk wat toeristen deze boottocht verkiezen boven de bus stelt de pier waarvandaan de boot vertrekt weinig voor en had ik het bijna over het hoofd gezien omdat het meer lijkt op een weg naar een veerpont zoals wij er bij ons in de buurt meerdere hebben over de Rijn. Ik tref twee Engelsen met wie ik de avond ervoor gegeten heb en zij vertellen dat zij toch besloten hebben om ook vandaag al richting luang prabang te vertrekken. Eigenlijk zou ik op basis van mijn ticketnummer toch op een houten bankje moeten zitten maar aangezien zij gevraagd hadden of ze van stoel mochten ruilen en dit kon besloot ik het er ook maar op te wagen en mijn nummer te wisselen met een nummer van de zachte stoelen. Natuurlijk vertrekt de boot niet op tijd en een uur later als gepland begint de reis dan eindelijk. Het uitzicht van de boot is mooi, allemaal groene bergen en mooie kleine strandjes. Verder komen er ook tal van rotsen en stenen langs de kanten boven water. Ik begrijp gelijk waarom het 's avonds dus niet veilig is om hier te Varen. Verder zien wij onderweg ook tal van stroomversnellingen en draaikolken. De lokale speedboten die ivm de veiligheid sterk worden afgeraden zijn niet de speedboten die wij kennen maar eigenlijk meer opgevoerde houten boten en hier zit je op met een zwemvest aan en een motorhelm op, wat een grappig gezicht is. Na een paar uur gaat het uitzicht wel behoorlijk vervelen en is het vooral ergernis aan de vele stops om extra bier aan boord te laden. Helaas mogen wij niet van de boot voor een verfrissende duik. Na vijf uur varen zijn wij in onze overnachtingsplek bak beng wat niet veel meer is als een klein dorpje tegen een berghelling met wat restaurantjes en kleine guesthouses. Ik besluit in plaats van in te gaan op de vele aanbiedingen van de Thai voor hun hostel gewoon verder de berg op te lopen en zelf wat te zoeken. Het eerste guesthouse biedt mij al een ruime kamer met warme douche, een ventilator en heerlijk ruim en zacht bed voor vijf euro. Het ziet er niet mega schoon uit maar schoon genoeg voor een nachtje. Met het buurmeisje en een paar mensen die zij tijdens haar reis al heef leren kennen gaan wij 's avonds bij een indiaans restaurant eten. Heerlijk! Tijdens het betalen is er voor de verandering weer een stroomstoring maar natuurlijk zijn er noodlampen. Bij het guesthouse chillen wij nog even met een biertje en hier zie ik de grootste insecten die ik ooit gezien heb. Een kever die zeker 12 cm lang is en te groot is om onder een deur door te kruipen blijft dit hardnekkig proberen. Zijn soort genoten worden slachtoffer van de huiskat die hen wel leuk speelgoed vindt. Een gekomen hagedis van zeker 30 cm incl staart zorgt samen met zijn andere kleinere vriendjes dat de muggen op gegeten worden. Het meest bizarre dier is echter een bijna 15 cm grote bij-achtige nachtvlinder. Ik besluit voor de zekerheid maar met een handdoek de klier onder mijn deur te barricaderen en slaap heerlijk zelfs het noodweer wat ons 's nachts treft mis ik.

De volgende dag zou de boot om half 9 vertrekken, ik ben er om 7 uur al om een goede stoel te verkrijgen. Helaas voor niets wat deze keer zijn er alleen maar goede stoelen. Terwijl ik wacht op vertrek zie ik hoe een scooter door meerdere mannetjes de stijle trap afgedragen wordt en hoe deze aan boord wordt gebracht om ook mee te gaan naar luang prabang. Verder wordt een mega zware motor van een boot door een stok en wat strotouwtjes door een paar Thaise mannetjes eveneens via de boot de stijle trap op gedragen. Absurd, in Nederland zou dit namelijk sowieso met een kraan gebeuren. Verder waren er twee hele enge grote spinnen aan boort niet type vogelspin maar exotischer zoals juklie weten ben ik als de dood voor spinnen! gelukkig was ik niet de enige en nadat een meisje begon te gillen werden ze gelukkig verwijderd! De laaghangende wolken die tegen de bergen aanhangen maken ook veel goed want dit is zeker een van de mooiste omgevingen die ik ooit gezien heb! Het is dan ook jammer om te zien dat veel bomen illegaal verbrand worden om zo slangen te kunnen vangen en de paddestoelen die als eerste weer op deze grond zullen gaan groeien te verzamelen. De boot gaat natuurlijk weer een uur later als gepland weg en onderweg wordt het op een gegeven moment zo koud dat ik zeker een ventje had kunnen gebruiken. Onderweg tref ik nog wat nederlanders en de Engelsen werken mijn Nederlandse puzzelboekje door en leren zo een beetje Nederlands. Echt grappig is het als ze mij vragen wat een tros betekend en een Nederlandse jongen met een mega Nederlands accent zegt: you know like a tros bananas, waarop de Engelsen mij vragend aankijken en ook moeten lachen als ik ze de echte vertaling geef. Na 7 uur terwijl ik van gekkigheid niet meer weet hoe ik moet zitten zijn wij er dan eindelijk. Natuurlijk niet gelijk in de stad want er moet wel genoeg aan de toeristen verdiend worden dus worden wij 10km buiten de stad afgezet en moeten wij met tuktuks verder. De Nederlandse jongens en een Engelse blijken het zelfde hostel als mij geboekt te hebben en later zelfs op de zelfde kamer als ik te zijn ingedeeld. Samen gaan wij dan ook 's avonds een hapje eten en leren daar nog een Nederlands meisje en een Amerikaanse kennen. Onderweg naar Utopia wat de kroeg van luang prabang schijnt te zijn komen wij nog meer mensen tegen die wij ook op de boot hebben leren kennen en samen gaan wij opzoek naar Utopia wat zich zeker niet makkelijk laat vinden want verstopt achter tal van kleine steegjes is het dan vele minuten en vragen uiteindelijk gevonden. Bij binnenkomst merk je gelijk dat dit een ultieme chill plek is. Er is een strandje gemaakt om te beachvolleyballen en verder zit iedereen op allemaal kussens en kleedjes op de grond. Helaas begint het al snel te flitsen en even later mega te onweren. Maar omdat luang prabang een world heritage stadje is moet alles hier om 12 uur dicht en worden wij zonder pardon de straat op gezet. Het regent nog steeds enorm, maar veel gaan er door naar de bowlingbaan die buiten de stad ligt en die is nog wel open. Omdat ik toch wel last heb van mijn malariapillen (wazig zien en beetje last van mijn maag) besluit ik het vanavond rustig te houden. Terug bij het hostel blijkt er door het onweer een stroomstoring te zijn en die is pas na bijna 12 uur pas weer opgelost.